Vormen van bemiddeling

De bemiddeling is in elk geval een vrijwillig process waaraan de partijen uit volkomen vrije wil deelnemen en zonder dat er enige verplichting op hen rust of weegt. In alle geval merkt de Belgische wet als vrijwillige bemiddeling aan, alle bemiddelingen die afgewikkeld worden zonder beroep op de rechtbanken: de partijen kiezen zelf de bemiddelaar, al dan niet met de hulp van een advocaat of een ander beroepspersoon. Het proces op zich en de toepasselijke wettelijke regels zijn dezelfde als voor een gerechtelijke bemiddeling. Men noemt een bemiddeling gerechtelijk wanneer daarin voorzien wordt bij vonnis van een rechtbank. Het is inderdaad mogelijk dat van als er een procedure wordt ingeleid voor de rechtbank, men de mogelijkheid heeft (in voorkomend geval bij de inleidende akte) heeft om beroep te doen op een bemiddeling en de aanwijzing van een bemiddelaar.

 

Maar ook gedurende het hele verloop van het proces, en tot het einde van de pleidooien, maar voor dat de rechtbank de debatten sluit, is het mogelijk de aanstelling van een bemiddelaar te vragen. Wanneer een van de partijen, in gelijk welke fase van de procedure de rechtbank om een beroep op bemiddeling verzoekt, moet de rechtbank het akkoord bekomen van de andere partij(en); en de rechter moet ook de partijen om hun mening vragen met betrekking tot de persoon die als hun bemiddelaar zal worden aangewezen.

 

Het proces op zich en de rechtsregels zijn identiek als bij een vrijwillige bemiddeling.